Z jakiej to książki

Monika

Zasady są proste: ja podaję fragment książki, wy musicie odgadnąć jej tytuł i autora. Kto odgadnie ten zadaje następną zagadkę. To zaczynamy

Na początek coś prostego

"I zaraz mogłem pieszo do Twyc świątyń progu
Iść za wrócone życie podziękować Bogu" Very Happy

suchar

taaa każdy jest molem książkowym ;/...temat nie dla mnie xD..

Marta :)

Taa... tego, to mi sie kazali na pamięć uczyć Razz

"Pan Tadeusz" Adam Mickiewicz

dobrze?? Very Happy

Monika · Wysłany: Sob 18:12, 01 Mar 2008 Temat postu:

dobrze, dobrze Smile

Marta :) · Wysłany: Sob 19:14, 01 Mar 2008 Temat postu:

hurra, po 2 miesiącach dowiedziałam, sie, że dobrze Smile

no to ja

"Jako obcego za wcześnie ujrzałam!
Jako lubego za późno poznałam!
Dziwny miłości traf się na mnie iści,
Że muszę kochać przedmiot nienawiści."

no i co wy na to??

suchar · Wysłany: Sob 20:04, 01 Mar 2008 Temat postu:

to brzmi jak Szekspir xD

Madlen · Wysłany: Wto 8:56, 25 Mar 2008 Temat postu:

no masz racje Suchar, ale nie podałaś tytułu <hahaha> więc jest to Romeo i Julia Wink

Madlen · Wysłany: Wto 8:57, 25 Mar 2008 Temat postu:

prawda ? moge teraz ja Razz

Gość · Wysłany: Wto 18:33, 25 Mar 2008 Temat postu:

no fakt, tytuł sie chyba zgadza Wink

Marta :) · Wysłany: Wto 18:37, 25 Mar 2008 Temat postu:

ta... to ja byłam, jak coś, wylogowało mnie złośliwie Sad

Madlen · Wysłany: Śro 21:55, 26 Mar 2008 Temat postu:

ok to ja wrzucam wam to i zgadujcie Smile

"Jeszcze w kwietniu było ich troje: pan, pani i mała służąca, która sypiała, o ile wiem, na kuferku za szafą. Szafa była ciemnowiśniowa. W lipcu, jeżeli mnie pamięć nie zwodzi, zostało ich tylko dwoje: pani i pan, bo służąca przeniosła się do takich państwa, którzy płacili jej trzy ruble na rok i co dzień gotowali obiady."

Łukasz · Wysłany: Czw 22:21, 27 Mar 2008 Temat postu:

Kamizelka prusa

Madlen · Wysłany: Pią 22:22, 28 Mar 2008 Temat postu:

brawo, to teraz Ty się popisz Łukasz Very Happy

Gość

«W Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy» —
mówi Paweł na ateńskim Areopagu —
Kim jest On?
Jest jak gdyby niewysłowiona przestrzeń, która wszystko
ogarnia —
On jest Stwórcą:
Ogarnia wszystko powołując do istnienia z nicości
nie tylko na początku, ale wciąż.
Wszystko trwa stając się nieustannie —
«Na początku było Słowo i wszystko przez Nie się stało».
Tajemnica początku rodzi się wraz ze Słowem, wyłania się
ze Słowa.
Słowo — odwieczne widzenie i odwieczne wypowiedzenie.
Ten, który stwarzał, widział — widział, «że było dobre»,
widział widzeniem różnym od naszego,
On — pierwszy Widzący —
Widział, odnajdywał we wszystkim jakiś ślad swej Istoty,
swej pełni —
Widział: Omnia nuda et aperta sunt ante oculos Eius —
Nagie i przejrzyste —
Prawdziwe, dobre i piękne —
Widział widzeniem jakże innym niż nasze.
Odwieczne widzenie i odwieczne wypowiedzenie:
«Na początku było Słowo i wszystko przez Nie się stało»,
wszystko, w czym żyjemy, poruszamy się i jesteśmy —
Słowo, przedziwne Słowo — Słowo przedwieczne, jak gdyby
próg niewidzialny
wszystkiego co zaistniało, istnieje i istnieć będzie.
Jakby Słowo było progiem.

Próg Słowa, w którym wszystko było na sposób niewidzialny,
odwieczny i boski — za tym progiem zaczynają się dzieje!

Stoję przy wejściu do Sykstyny —
Może to wszystko łatwiej było wypowiedzieć językiem
«Księgi Rodzaju» —
Ale Księga czeka na obraz. — I słusznie. Czekała na swego
Michała Anioła.
Przecież ten, który stwarzał, «widział» — widział,
że «było dobre».
«Widział», a więc Księga czekała na owoc «widzenia».
O ty, człowieku, który także widzisz, przyjdź —
Przyzywam was wszystkich «widzących» wszechczasów.
Przyzywam ciebie, Michale Aniele!

Zobaczymy kto zgadnie

Łukasz

to ja bylem tylko nie załwarzyłem jak mnie wyrzuciło